بازیافت محصولات پلی استایرن PS

دسته: مقالات منتشر شده در 17 خرداد 1399
نوشته شده توسط Admin بازدید: 1223

بازیافت محصولات پلی استایرنی چگونه صورت می گیرد؟

پلی استایرن به عنوان یکی از رایج ترین و محبوب ترین مواد پلاستیکی شناخته می‌شود و می‌توانید آن را در فنجان های قهوه و کارتون‌ های تخم‌مرغ ببینید و حتی به عنوان ماده‌ای برای بسته بندی و حفاظت از محصولات در طی حمل و نقل آنها می باشد و عده زیادی نیز آن را با نام استایروفوم می‌شناسند اگر چه این نام معمولاً به انواعی از عایق های آبی رنگ مستحکمی اطلاق می‌شود که توسط کمپانی شیمیایی Dow ساخته شدند. پلی استایرن از انواع بسیار متفاوتی برخوردار است اما بازیافت آن چندان ساده به نظر نمی رسد. واژه پلی استایرن به این معناست که پلیمر یاد شده از پلاستیک هایی با نام استایرن ساخته شده اند که در واقع نوعی هیدروکربن مایع می باشند و زمانی که در معرض حرارت قرار می‌گیرند مولکولهای استایرن با یکدیگر زنجیره‌های بلندی را تشکیل می‌دهند و نوعی ماده پلیمری ساخته می‌شود که با قرارگیری در معرض دمای اتاق خنک شده و حالت جامد پیدا می‌ کنند.

این پلیمر شکننده، سخت و شفاف به صورت تجاری در آلمان و در دهه ۳۰ ساخته شده و امروزه برای ساخت بسته بندی های سی دی و دی وی دی ها و همچنین چنگال های پلاستیکی به کار برده می‌شود. یکی از دانشمندان کمپانی یاد شده با نام Ray McIntyre توانست فوم های پلی استایرنی روزن رانی شده و یا استایروفوم را اختراع کند که نوعی ماده ضد آب و سبک بوده و اولین بار برای تولید قایق نجات به کار برده شده است. پلی استایرن های گسترش یافته یکی دیگر از انواع مواد فوم مانند می باشند که حتی کاربردهای بیشتری هم دارند. پلی استایرن های گسترش یافته از آنجایی که دارای بیش از ۹۵% هوا می باشند به عنوان یک عایق بسیار خوب شناخته می شوند و به همین دلیل برای خنک کردن آبجو و عایق سازی خانه ها به کار برده می شوند و دقیقا به همین دلیل است که قهوه داغ درفنجانهای ساخته شده از پلی استایرن انگشت های شما را نمی سوزاند. موارد یاد شده بسیار سبک بوده و گزینه بسیار ایده آلی برای ایجاد حالت شناوری در انواعی از قایق ها و جلیقه‌های نجات می باشند و علاوه بر آن سبکی و قابلیت ارتجاعی این مواد باعث شده است تا به انتخابی مناسب برای بسته بندی مواد به کار برده شوند و علاوه بر آن مقاومت انواعی از این مواد را در برابر عوامل خارجی افزایش دهند و این در حالی است که همچنان وزن کمی دارند. پلی استایرن های گسترش یافته با سایر مواد واکنش نمی دهند و در مقابل گرما نیز مقاوم می باشند بنابراین مصارف بسیار زیادی در صنعت غذایی و به عنوان بسته بندی مرغ و گوشت و همچنین جعبه های همبرگر های تولید شده در رستوران های فست فود می باشند. اگر چه تعدادی از ویژگی‌های مثبت یاد شده باعث می‌شوند تا روند بازیافت محصولات ساخته شده از پلی استایرن سخت تر شود به عنوان مثال سبکی این ماده خود منجر به جمع اوری خیلی سخت ار انها از گوشه کنار خیابان می شود زیرا معمولاً با وزش باد به نقاط مختلف جابه‌جا می‌شود و در نهایت به زباله تبدیل خواهند شد. علاوه بر آن از آنجایی که این مواد حجیم می‌باشند، حمل و نقل آنها گران قیمت و سخت است و بنابراین تعداد زیادی از برنامه های بازیافتی شهری این مسئولیت را قبول نمی کنند اما این فعالیت در لس آنجلس و تورنتو انجام میشود. یکی از بزرگترین مشکلات بازیافت مواد پلاستیکی به طور کلی این است که باید همه مواد پلاستیکی دارای یک نوع را جمع آوری کنید و آنها را با توجه به کد نوشته شده به روی بخش زیرین بسته بندی دسته بندی کنید زیرا این کمک می کند تا بتوانید به راحتی نوع پلاستیک به کار برده شده در شی را شناسایی کنید. بازیافت و جمع اوری انواع مواد پلاستیکی که دارای کد یک می باشند و برای بطری های آب و نوشابه به کار برده می‌شوند، کد ۲ که برای بسته بندی پودر ماشین لباسشویی و سایر موارد به کار برده می شوند و شماره ۴ که برای کیسه های پلاستیکی استفاده می‌شوند، ساده تر می باشد. اما بازیافت انواعی از محصولات پلی استایرنی که دارای کد شناسایی ۶ می باشند با دشواری بیشتری همراه می شود. بطری های نوشابه و آب زمانی که دور انداخته می‌شوند نسبتاً تمیز می باشند اما معمولاً مواد غذایی به کار برده می شود با کاغذ و یا مانده های مواد غذایی و سایر پلاستیک ها ترکیب شده است همانند نی که به همراه فنجانهای ساخته شده از پلی استایرن های گسترش یافته دور انداخته میشود. امکان بازیافت محلی محصولات ساخته شده از پلی استایرن وجود ندارد اما باید آنها را به یک کارخانه مرکزی منتقل کرد و همین موضوع باعث می شود تا هزینه های بازیافت کننده افزایش پیدا کند و انگیزه بازیافت نیز کاهش یابد. علاوه بر آن پلی استایرن های بازیافت شده در اغلب موارد نمی‌توانند برای محصولاتی به کار برده شوند که در تماس با مواد غذایی قرار دارند زیرا ممکن است اختلالاتی در سلامتی انسان به وجود آورند و این در حالی است که این محصولات معمولاً در طی روند های بازیافت استیلیزه و ضدعفونی می‌شوند. میتوان پلی استایرن های گسترش یافته بازیافت شده را برای تولید بسته بندی و یا سایر موارد به کار برد اما انواع جدید آنها همیشه برای فنجان های قهوه و تولید بشقاب استفاده می شوند. بنابراین بهترین روش موجود در بازیافت مواد پلی استایرن چیست ؟ با مطالعه این مقاله می توانید پاسخ پرسش های خود را بیابید.

 

انواع روشهای بازیافت پلی استایرن کدامند؟

بر اساس اتحادیه بازیافت بسته بندی های فومی عنوان می شود که صنعت پلی استایرن دارای نرخ بازیافت حدود ۱۲ درصد می باشد اما این مورد شامل زباله های ناشی از تولید پلی استایرن های گسترش یافته بوده که بلا فاصله مورد استفاده مجدد قرار می‌گیرند. حقیقت این است که معمولاً تولید پلی استایرن های جدید ساده تر و ارزان تر از جمع آوری، انتقال و همچنین انجام فعالیت های لازم برای بازیافت آنها می باشد. مستقیم ترین و ساده ترین روش برای مصرف کنندگان در بازیافت این مواد استفاده مجدد از آنهاست که این برای فنجان های قهوه و یا چنگال های پلاستیکی چندان موثر نمی باشد ولی برای بسته بندی های مواد غذایی بسیار ایده‌آل بوده و بسته های بادام زمینی را می توان به راحتی جمع‌آوری کرد و دوباره مورد استفاده قرار داد. همچنین می‌توان پلی استایرن های مصرف شده را مجدداً فراوری کرده تا از آنها برای تولید سایر محصولات استفاده کرد به عنوان مثال کمپانی بسته‌بندی‌های دارت به عنوان بزرگترین تولید کننده بسته بندی های غذایی پلی استایرنی دارای چهار کارخانه در آمریکا و کانادا می باشد که پلی استایرن های گسترش یافته از را از مدارس، سوپرمارکت‌ها، بیمارستان‌ها و سایر مصرف کننده‌ها می‌گیرد و پس از آن آنها را مجدداً فرآوری می کند که در این قسمت روش فراوری آنها را مشاهده می کنید:

  • ماده مورد نظر به کارخانه انتقال داده می شود و هرگونه مواد اضافی و آلاینده ها همانند کاغذ و مواد غذایی از آن جدا می شود.
  • سپس مواد تمیز از زباله های آلوده که نیاز به شستشو دارند با استفاده از دسته بندی جدا می شود.
  • در مرحله بعد تمامی زباله ها در داخل یک آسیاب ریخته شده و در آنجا به کرک تبدیل می‌شوند و هر گونه محصولات ساخته شده از پلی استایرن گسترش یافته که هنوز تمیز نشده اند شسته و خشک می شوند.
  • پس از آن از گرما و سایش به‌منظور ذوب مواد نهایی استفاده شده و تمام هوای موجود در محیط نیز از بین می رود.
  • ماده ذوب شده در داخل یک قالب با روزنه های کوچک تحت فشار قرار می‌گیرد و به عنوان رشته های پلی استایرن روزنرانی می شود که پس از آن با آب خنک شده و به قرص های کوچک تقسیم می شود.
  • این قرص ها برای تولید کنندگان فرستاده می شوند تا در انواعی از محصولات از وسایل بازی تا عایق های ساختمانی و آفتابگیر ها به کار برده شود.

حمل و نقل حجم زیادی از پلی استایرن های حجیم و سبک به مراکز بازیافت معمولا از نظر اقتصادی صحیح نمی باشد و باز یافت کنندگان روشهایی را پیدا کردند تا بتوانند این مواد را به یکدیگر فشرده کنند و آنها را به سایز قابل مدیریت تبدیل کنند. بسته بندها نیز بسته بندی های فومی را گرفته و آن را فشرده می کنند و از حجم محصول می‌کاهند. روش دیگر نیز استفاده از لیمونن می باشد که نوعی محلول طبیعی ساخته شده از پوست پرتقال بوده و باعث می‌شود تا پلی استایرن های گسترش یافته حجم کمتری داشته باشند و می‌توانند به صورت مجزا مورد استفاده قرار گیرند. ماده شیمیایی یاد شده باعث می‌شود تا فوم های پلی استایرن های گسترش یافته بدون قرارگیری در معرض حرارت ذوب شوند و به ۵ درصد از حجم اولیه خود برسند. فشرده سازی حرارتی از گرما به منظور تبدیل پلی استایرن های گسترش یافته تقسیم شده به انواعی از آجرهای متراکم استفاده می‌کند که در نهایت حمل و نقل آنها ساده تر شود. زمانی که این مواد در کوره های زباله سوزی شهری سوزانده می‌شوند باعث تولید کربن دی اکسید و بخار آب خواهد شد که این نوعی سوخت مناسب برای برنامه های تبدیل زباله به انرژی می باشد که گرما را گرفته و آن را برای اهداف مناسبی به کار برده می شوند و نام این فرایند نیز بازیافت گرمایی می باشد.