تاریخچه پلاستیک - بخش دوم

تاریخچه پلاستیک‌ها؛ بخش دوم: ۱۹۳۵ تا ۱۹۸۰

در بخش اول از تاریخچه پلاستیک، به بررسی توسعه اولین پلیمرهای ساخته دست بشر و همچنین معرفی برخی از پلاستیک‌های امروزی و چگونگی افزایش محبوبیت آنها پرداختیم. با این حال، موفقیت باورنکردنی پلاستیک را می‌توان مستقیم به جنگ جهانی دوم نسبت داد؛ زمانی که بازار با نیاز روزافزون به مواد بادوام با تولید آسان درگیر بود و اینکه چگونه تحولات ایجاد شده در دوران جنگ منجر به ظهور پلاستیک‌هایی شد که امروزه هم از آنها به وفور استفاده می‌کنیم. بیایید باهم به تاریخچه پلاستیک از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۸۰ نگاهی بیندازیم.

چگونه جهان قبل از جنگ جهانی دوم از پلاستیک استفاده می‌کرد؟

تا اوایل دهه ۱۹۳۰، تنها پلاستیک‌هایی که کاربرد گسترده داشتند باکلیت و سلولوئید بودند. با این حال، اختراع باکلیت و اجزای ۱۰۰ درصد مصنوعی آن، درها را به روی تولید پلیمرهای جدید، ازجمله پلی استایرن، پل ‌وینیل کلرید (PVC)، پلی ‌اتیلن و نایلون باز کرد. این مواد مصنوعی به زنان اجازه می‌داد تا جوراب‌های پشمی سنگین یا ابریشمی گران‌قیمت را کنار گذاشته و از جوراب‌های نایلونی استفاده کنند. صحنه‌های فیلم برای ایجاد پس‌زمینه‌های زیبا و درخشان که بازیگران فیلم‌های سیاه و سفید را به نمایش می‌گذاشتند، به صحنه‌های لمینت سفید تبدیل شدند. وسایل نقلیه با استفاده از پلاستیک در فرایند تولید به رونق بیشتری رسیدند. نیازی به گفتن نیست زیرا کاملا مشهود است که استفاده از پلاستیک‌ها هم در مصارف خانگی و هم در مصارف تجاری به یک امر عادی تبدیل شد اما تا سال ۱۹۳۹ و شروع جنگ جهانی دوم، تولید پلاستیک رونق چندانی نداشت.

استفاده از پلاستیک در زمان جنگ

وقتی جهان در سال ۱۹۳۹ وارد جنگ شد، تقریبا تمام تولیدات در سراسر جهان به ساخت مصالح ساختمانی روی آوردند و به مصالح بادوام، ارزان و سبک نیاز بود و اینکه بتوان آنها را به سرعت تولید کرد. زنان جوراب‌های نایلونی تازه کشف شده خود را کنار گذاشتند تا بتوانند از آنها برای ساخت طناب و چتر نجات استفاده کنند. همچنین از پلی ‌استایرن منبسط شده که به تازگی ساخته شده بود، برای عایق حرارتی و جذب ضربه در وسایل نقلیه استفاده می‌شد و PVC نیز برای ساخت چادرها و پوشش‌های ضد آب در یونیفرم‌ها گرفته تا نارنجک‌های دستی و اجزای تانک استفاده می‌شد. کابین خلبان هواپیما، لاستیک‌های مصنوعی، عینک‌های ایمنی، آستر کلاه ایمنی و حتی اجزای سازنده بمب اتم همگی از پلاستیک ساخته می‌شدند.

ایالات متحده سرمایه گذاری هنگفتی در صنعت پلاستیک انجام داد و درهمین راستا، بیش از یک میلیارد دلار به شرکت‌های خصوصی اختصاص داد. علاوه بر افزایش شرکت‌های تولید پلاستیک، پالایشگاه‌های بیشتری نیز برای تبدیل نفت خام به پلاستیک در سراسر کشور ساخته شد. با این حال، با پایان جنگ، یک ملت با این همه پلاستیک چه کار خواهد کرد؟ چه برسد به پالایشگاه‌ها و مراکز تولیدی؟

انفجار پلاستیک پس از جنگ

پس از جنگ جهانی دوم، پلاستیک‌ها بر سر یک دوراهی قرار گرفتند. مواد اولیه مورد استفاده برای ساخت پلاستیک فراوان بود، کارخانجات تولیدی جدید ایجاد شده بودند و اقتصاد نیز روبه رشد بود. بنابراین مصرف کنندگان پول بیشتری برای خرج کردن داشتند. با این حال، آیا آنها قصد داشتند این پول را فقط صرف پلاستیک کنند؟ درحالی که اکثر خانوارها مقداری پلاستیک یا نایلون داشتند، اما به آنها اعتمادی نبود و تقاضای زیادی برای آن وجود نداشت.

تولیدکنندگان پلاستیک برای جلب نظر مصرف کنندگان، دست به دامن رسانه‌ها و نشریات شدند و با برخی مجلات مانند Good Housekeeping  و House Beautiful  همکاری کردند تا داستان‌هایی بنویسند و شماره‌هایی را به کالاهای پلاستیکی خانگی اختصاص دهند. به عنوان مثال، ساران وارپ تبلیغاتی ایجاد کرد که در آن مادران گوشت گاو را در پلاستیک می‌پیچیدند و منجمد می‌کردند درحالی که دختران آب نبات‌های خانگی را در بسته‌های تزئینی می‌پیچیدند. در سال ۱۹۴۸، Tupperware به بازار آمد و به یکی از نمادهای اصلی خانه‌داری عجیب در حومه شهر تبدیل شد. ناگفته نماند که تمام تلاش‌های بازاریابی در اواخر دهه ۱۹۴۰ موثر واقع شد. کالاهای پلاستیکی برای تزئینات و مبلمان منزل مانند میزهای فورمیکا و صندلی‌های روکش وینیل، تلویزیون‌هایی با قاب پلاستیکی و آثار هنری دیواری بسیار مورد توجه قرار گرفتند. این صنعت بین سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۰ بیش از ۱۵ درصد رشد را تجربه کرد و تا سال ۱۹۶۰، تولید پلاستیک از آلومینیوم پیشی گرفت.

پلاستیک به بخشی از زندگی روزمره تبدیل می‌شود

درطول دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، پلاستیک‌ها بیش از پیش به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شدند. به لطف قالب گیری تزریقی و ترموفرمینگ، این کالاها می‌توانستند به سرعت و با قیمت مناسب تولید شده و اقلامی را که قبلا یک کالای لوکس محسوب می‌شدند، را در دسترس مردم در سراسر جهان از هر قشری قرار دهند. در این دوران، پلاستیک‌های یکبار مصرف درحال ظهور و محبوبیت روزافزون بودند. بطری‌های شامپو و نوشابه از شیشه‌های سنگین به پلاستیک‌های سبک تغییر یافته و کیسه‌های کاغذی نیز با گزینه‌های پلاستیکی جایگزین شدند و بسته بندی مواد غذایی از فوم پلی استایرن ساخته شد. این پلاستیک‌های یکبار مصرف که سبک‌تر، ارزان‌تر و بسیار راحت‌تر بودند، به طرز باورنکردنی در بین مصرف کنندگان محبوب شدند. تا سال ۱۹۷۶، پلاستیک رشد بیشتری از سایر مواد داشت و به پرمصرف ترین ماده در جهان تبدیل شد.