استفاده از حصیرهای ساخته شده از لاستیک تایر بازیافتی و پلی یورتان در دامپروری
این مطالعه به بررسی حصیرهای ضد ضربه طراحی شده برای رفاه حیوانات مزرعه ساخته شده از پودر لاستیک از تایرهای فرسوده (ELTs) و چسب رزین پلی یورتان-ایزوسیانات می پردازد. ابتدا بر مطالعه فرمولاسیون حصیر متمرکز است. اگرچه امکان انتخاب یک ترکیب منحصر به فرد از مواد اولیه و ویژگی های طراحی وجود داشت، اما بررسی ارتباط بین سه پارامتر مهم مقدار چسب، ضخامت حصیر و تراکم نهایی حصیر که استحکام حصیر و درنتیجه، راحتی حیوان را فراهم می کند ضرورت دارد. به منظور ارزیابی کمّی تنوع در سختی، ترکیبات مختلف ارائه شده در مقالات متعدد به خوبی بررسی شدند. نتایج به‌دست‌آمده از 9 ترکیب منتخب نشان می‌دهد که افزایش سه پارامتر حیاتی موجب انتقال فاز واقعی در سازگاری محصول نهایی نمی شود اگرچه سختی نشان دهنده روند افزایشی است. حصیرها به طور مداوم انعطاف پذیر بوده و دارا بودن مزایای زیست محیطی آنها به دلیل استفاده از لاستیک افزایش می یابد و بالعکس، باتوجه به ضخامت مورد نظر استفاده از چسب شیمیایی کاهش می یابد. مخلوط انتخاب شده مقاومت بسیار خوبی در برابر بارهای شیمیایی سنگین داشت که این اطمینان را می دهد که به طور مکرر می توان حصیر را تمیز کرد. این مطالعه همچنین به بررسی آزمایشات میدانی حصیر با حیوانات مزرعه می پردازد. این مرحله شامل نظارت بر افزایش وزن و سطح اشتها در یک دوره 90 روزه است. نتایج به دست آمده عملکرد رشد را در مقایسه با حصیرهای بدون پوشش نشان داد (یعنی افزایش وزن در پایان دوره تقریبا 20 درصد بیشتر بود) که با یافته های حاصل از بررسی زیراندازهای کاه مشابه بود. با این حال، در مقایسه با زیراندازهای کاه، حصیرها (1) علاوه بر دوام طولانی‌مدت، در اثر شستشو یا زیر پا گذاشتن در طول ماه ها آزمایش ساییده و پاره نشدند؛ (2) به راحتی می توان آنها را تمیز کرد؛ (3) شرکت ها را قادر می سازد تا در هزینه های کار، مواد (کاه) و دفع زباله صرفه جویی کنند و درعین حال، با استفاده از کاه سطح راحت تری بسازند.
اخیرا خطر تغییرات آب و هوایی باعث سرمایه گذاری قابل توجه دولت ها در سطح ملی و بین المللی باهدف تلاش برای کاهش اثرات زیست محیطی و انتشار گازهای مرتبط با مصرف سوخت های فسیلی و مواد خام شده است. در همین راستا، ادغام فناوری‌های هوشمند پیشرفته بر زمان واقعی انرژی و پارامترهای عملیاتی به منظور ارائه بینش جامع به سیستم های مصرف کننده انرژی و بررسی فرایندها و فناوری های نوآورانه جهت بازیابی مواد آلی و معدنی از ضایعات نظارت کرده و در این زمینه نقش کلیدی ایفا می کند. در اینجا ارتقاء مواد به دست آمده از منابع ضایعاتی مختلف به عنوان یک راهکار برای دستیابی به اهداف پایدار و ترویج اقتصاد مورد تاکید قرار گرفته است. این فرایند شامل مسیرهای مختلفی ازجمله تولید انرژی، ایجاد بازارهای جدید برای محصولات جانبی، معرفی مجدد مواد خام به چرخه های تولید، یا تبدیل و دستکاری محصولات جدید برای بازارهای مختلف می شود. در چارچوب گسترده تر اقتصاد چرخشی و خط مشی های مدیریت پسماند، این مطالعه بر استفاده از پسماندها با اثرات محیط زیست بالا تمرکز دارد؛ به ویژه تایرهای فرسوده (ELTs) برای بهبود رفاه حیواناتی که جزء لاینفک مزارع هستند. پرورش گاو بخش صنعتی مهمی در برخی کشورها است به طوری که بیشترین تعداد دام ها را شامل می شود. با این وجود، پرورش گاو از اهمیت اجتماعی-اقتصادی بسیار بالایی در سراسر جهان برخوردار است. در واقع، بیش از 204 میلیون رأس گاو در سراسر جهان وجود دارد. علت اهمیت استراتژیکی اجتماعی-اقتصادی آنها می تواند اثرات اکولوژیکی آنها باشد. آنها سازگاری بالایی با محیط های گرم و مرطوب که سایر نشخوارکنندگان در آنها قادر به رشد نیستند دارند و این امر بسیار مهم است زیرا به معیشت جمعیت ساکن در مناطق روستایی کمک می کند. بنابراین، استفاده از فناوری های جدید که می تواند مدیریت آنها، شرایط بهداشتی و رفاهی آنها و درنتیجه کیفیت محصولاتی که از مزارع دامپروری به دست می آیند را تسریع و تقویت کند نقش بسیار مهمی ایفا خواهد کرد.
گاوها به دلیل ساختار فیزیکی که دارند دچار اضافه وزن و سازگاری کمتری با کفِ مصنوعی زمین هستند. این ساختار عجیب آنها را از محیط‌های چرای طبیعی متمایز می کند و به پیکربندی خاصی برای سرپناه آنها نیاز است که راحتی این حیوانات به خوبی فراهم شود. در مزارع پرورش گاو معمولا دو نوع کفپوش وجود دارد: کفپوش های فلزی یا بتنی بدون پوشش یا زیرانداز نرم (برای مثال کاه). انتخاب این کفپوش ها به کشاورز که مزرعه را مدیریت می کند بستگی دارد. در واقع، از آنجا که کفپوش های بدون پوشش امکان شستشوی عملی تر محیط های استراحت را فراهم می کنند، ممکن است کمتر سلامت حیوان را تضمین کنند زیرا به طور کلی موجب آسیب مفصلی شده و شرایط بهداشتی محیط را تنزل می دهد. ازسوی دیگر، بستر کاهی اغلب ترجیح داده می شود زیرا برای حیوان بسیار راحت تر است. با این حال، مراقبت از کاه نیز چالش برانگیزتر است زیرا به منظور حفظ استانداردهای بهداشتی، آن را نمی توان شست و درعوض باید به طور مداوم با پارچه نو و تمیز آن را جایگزین کرد. این کار به تلاش بیشتری نیاز دارد (و زباله هایی بیشتری تولید می کند که باید دفع شوند). استفاده از کفپوش های استراحت این حیوانات برای ایجاد فضای راحت تر می‌تواند اولین رویکرد موثر جهت بهبود شرایط رفاهی آنها باشد، همانطور که قبلا در سایر مطالعات موردی مربوط به این مزارع نشان داده شده است.
نتیجه گیری
این مطالعه به بررسی استفاده از پودر لاستیک از تایرهای فرسوده (ELTs) دور ریخته شده برای ساخت حصیرهای ضد ضربه باهدف بهبود رفاه حیوانات مزرعه در قالب پروژه های MELT و BIOWELT می پردازد. اگرچه انتخاب مواد خام و طراحی حصیر نسبتا ساده بود اما تعیین خواص حصیر بهینه چالش برانگیز بود؛ به ویژه ازنظر مقدار چسب، چگالی نهایی و ضخامت. این مطالعه به بررسی وابستگی متقابل بین این سه پارامتر حیاتی و تاثیر تغییرات آنها بر استحکام حصیر ازطریق آزمایش ترکیبات مختلف در محدوده های ازپیش تعریف شده، براساس ادبیات علمی می پردازد. نتایج به دست آمده نشان داد که تغییر در مقدار چسب و چگالی حصیر موجب انتقال فاز در سازگاری نشد. ازطرفی، حصیرها نسبتا انعطاف پذیر هستند و در تمام ترکیبات بافت سختی دارند. این یافته ها بیان کننده مزایای محیطی قابل توجهی هستند زیرا پتانسیل کاهش استفاده از چسب های شیمیایی و بهینه سازی مصرف لاستیک برای تولید حصیر را باتوجه به ضخامت مورد نظر دارند. علاوه براین، پودر لاستیک و مخلوط بایندر پلی یورتان V-PUR مقاومت بالایی در برابر تنش های شیمیایی خشن دارد که تمیز کردن مکرر حصیر با حفظ استانداردهای بهداشتی را تضمین می کند. همچنین با درنظر گرفتن نتایج حاصل از آنالیزهای فیزیکی و شیمیایی انجام شده بر روی نمونه های اولیه تولید شده، یک آزمایش مقدماتی شامل گوساله ها و سه ترکیب از حصیرهای لاستیکی می شود که دارای ضخامت و درصد چسب یکسان هستند، اما تراکم متفاوتی دارند. نتایج این آزمایش نشان داد که حصیرهای لاستیکی، صرف نظر از تراکم، می توانند عملکرد رشد و میزان مصرف خوراک به عنوان بستر کاه را تضمین کنند. همچنین کشاورزان را قادر می سازند تا حصیرها را راحت تر تمیز کنند و هزینه های بهداشتی را به طور امیدوارکننده ای به حداقل برسانند. تحقیقات آینده بر اصلاح دستور العمل ها و طرح های حصیر متمرکز خواهد شد و اجرای سیستم های نظارت بر محیط زیست هوشمند غیرتهاجمی در دامپروری ها را در اولویت قرار خواهد داد. هدف از این ابتکار بررسی ارتباط بین اثرات بالقوه ریزاقلیم و استفاده از حصیر در مزارع دامپروری است. علاوه براین، یک ارزیابی تجاری کامل از مزایای بهبود شرایط زندگی حیوانات مزرعه ارائه می دهد که انتظار می رود این تلاش های نوآورانه در رفاه دام و شیوه های کشاورزی پایدار ارتقا یافته و آغازگر یک مسیر جدید در راستای دامپروری آگاهانه از محیط زیست باشد.
