کاربرد EPS در بناهای شناور

کاربرد پلی استایرن منبسط در معماری شناور

سیل یک پدیده طبیعی در بولونگان است که زندگی ساکنان را تحت تاثیر قرار می دهد. فناوری خانه های شناور این پتانسیل را دارد که یک استراتژی کاهش سیل در بولونگان، کالیمانتان شمالی باشد. فناوری معماری شناور شامل خانه های شناور، خانه های قایقی با بشکه های پلاستیکی و خانه های ساخته شده از EPS (پلی استایرن منبسط شده) است. در این مطالعه با تکیه بر این فناوری برای کاهش سیل در منطقه بولونگان تلاش شده است. این تحقیق با تجزیه و تحلیل منابع مختلف داده، 3 فناوری بالقوه را شناسایی کرده است. همچنین توانسته است فناوری هایی که پتانسیل کاربردی دارند را شناسایی کند. هر یک از این فناوری ها دارای شباهت هایی هستند که پتانسیل آن را دارند که می توان از آنها، باتوجه به جنبه هایی مانند مفهوم خانه شناور و تلاش برای تامین امنیت و پایداری آنها، استفاده کرد.

پدیده سیل مشکلی است که اغلب در مناطق مختلف رخ می دهد. سیل می تواند عامل مشکلات موجود در جامعه، زیرساخت ها و اکوسیستم ها باشد. بولونگان واقع در استان کالیمانتان شمالی یکی از این مناطق است که سیل های مکرر را تجربه کرده و زندگی جامعه محلی را به خطر انداخته است. سیل در شرایط مختلف رخ می دهد مانند سیل با دوره های مکرر، افزایش دبی آب، سیل همراه با آوار، سیل همراه با خطرات دیگر، شرایط بد آب و هوایی و رفتار سیل. اغلب در این منطقه با افزایش دبی آب ناشی از بارندگی زیاد سالانه سیل رخ می دهد. این وضعیت همچنین باعث سیل مکرر در دوره های خاص می شود. همانطور که در شکل زیر آمده است، باتوجه به پیش بینی ها از مناطق احتمالی سیل بین سال های 2023-2018 توسط BMKG این منطقه مستعد سیلاب شناسایی شده است.

شکل 1:

این مناطق شامل منطقه تانجونگ سلور می شود که امروزه شهرداری منطقه ای در استان کالیمانتان شمالی است. این منطقه دارای تراکم جمعیتی نسبتا بالایی درمقایسه با سایر مناطق فرعی است. براساس اطلاعات موجود در BPBD بولونگان، به طور کلی علت اصلی سیل افزایش بارندگی در منطقه پزو است که دبی آب رودخانه به سمت منطقه تانجونگ سلور را افزایش داده و باعث طغیان رودخانه کایان به مناطق اطراف می شود. موقعیت جغرافیایی ناحیه پزو و تانجونگ سلور به عنوان کرانه رودخانه کایان شناخته شده است. باتوجه به شکل زیر، ارتفاع کانتور این مسیر که از منطقه پزو آغاز می شود و تانجونگ سلور به ترتیب 18.8 و 5.1 متر از سطح دریا است.

شکل 2:

بنابراین، اختلاف در ارتفاع کانتور حدود 13.7 متر به سمت منطقه تانجونگ سلور است. این شرایط می تواند باعث سیل در منطقه تانجونگ سلور و اطراف آن شود. یکی از تاثیرات سیل بر سبک زندگی ساکنان بولونگان این است که آنها به ساخت خانه هایی بر روی پایه تمایل دارند. با نگاهی به شکل زیر می توان دید که خانه های روی پایه با استفاده از میله های بلند و چوب ساخته شده اند. این روش توسط افرادی که در مناطق مستعد سیل زندگی می کنند ابداع شده است.

شکل 3:

اما خانه های زمینی به طور مستقیم روی زمین و بدون میله های چوبی ساخته می شوند. با این حال، این فرهنگ سکونت هنوز هم در پاسخ به کاهش سیل و در مواجهه با شرایطی که دبی آب در زمان پیش بینی وقوع سیل افزایش می یابد آسیب پذیر است. مردم با حداقل مواد و تجهیزات برای جلوگیری از ورود سیل به خانه ها تلاش می کنند. اگرچه این خانه های پایه ای در مواجهه با افزایش دبی آب در هنگام سیل مناسب هستند اما اثربخشی آن فقط در سطح معینی از دبی آب تاثیر خواهد گذاشت. داخل و خارج شدن از این خانه ها برای افراد خاص مانند افراد مسن و ناتوان دشوار است. باتوجه به مستعد سیل بودن این مناطق، پیش بینی سیل گاهی اوقات می تواند نامشخص باشد زیرا افزایش دبی آب در هر منطقه غیرقابل پیش بینی است. این وضعیت ازلحاظ ساختاری و غیرساختاری به خانه آسیب می رساند. جوامع آسیب دیده فقط به علت سیل از این معماری بهره نمی برند بلکه عوامل موثر دیگری مانند راحت بودن شرایط و با هم بودن در سکونتگاه معین آنها را به این سمت سوق می دهد. افرادی که در خانه های زمینی سکونت دارند، در صورت افزایش دبی آب با سیل مواجه می شوند؛ نمی توانند برای امکانات و وسایل خانه تصمیم بگیرند زیرا وقوع سیل غیرقابل پیش بینی است و باید مواردی را انتخاب کنند که در شرایط سیل سالم بماند. این دینامیک توسعه موثر تر و راه حل های پایدار برای غلبه بر خطر سیل در منطقه بولونگان را تشویق می کند.

معماری شناور یک رویکرد معماری است که با این شرایط سازگار است. این رویکرد می تواند راه حلی برای مقابله با سیلاب های بولونگان باشد و ازطرفی، پتانسیل بالایی در عملکرد دارد. پدیده سیل در منطقه بولونگان که با رشد سریع شهرنشینی و تغیرات آشکار آب و هوایی همراه است، امری شایع است. معماری شناور یکی از اصولی است که پتانسیل استفاده از آن در این راستا به چشم می خورد. توسعه این روش از حضور خانه های شناور با استفاده از فناوری های سنتی و مرسوم مانند خانه های شناور، خانه های قایقی، خانه های شناور با بشکه های پلاستیکی و خانه های شناور ساخته شده از EPS (پلی استایرن منبسط شده) قابل مشاهده است.

کلام آخر و نتیجه گیری

آگاهی از کاربرد بالقوه معماری شناور باهدف کاهش سیل در منطقه بولونگان با نگاهی به توسعه 3 فناوری شناور خانه های شناور روی پایه بامبو، خانه های شناور روی بشکه های پلاستیکی و خانه های شناور با استفاده از مواد EPS (پلی استایرن منبسط شده) جنبه های مختلفی دارد. هر تکنولوژی یک وجه مشترک دارد. اثربخشی این فناوری تحولات قابل توجهی، از فناوری های سنتی تا برنامه های کاربردی متعارف، را تجربه کرده است. مختلف هرکدام از این فناوری ها شباهت هایی دارند که با نگاهی به مفهوم، امنیت و پایداری خانه های شناور منطقه بولونگان می توان به قابلیت استفاده از آنها پی برد. فناوری ساخت خانه شناور روی پایه بامبو این محدودیت را دارد که باید با پشتیبانی فناوری های معمولی مانند نوآوری ابزار و تعمیرات اعمال شود. انطباق این فناوری ها فقط می تواند در مصالح ساختمانی مشابه مانند الوارهای چوبی به کار رفته در ساخت خانه های بامبو کاربرد داشته باشد. اما درمورد خانه های ساخته شده روی بشکه های پلاستیکی فرق می کند که با پشتیبانی فناوری مونتاژ می شوند. این خانه را می توان با استفاده از مصالح محلی برنامه ریزی کرد که با فناوری پشتیبانی نیز سازگار است.

به طور کلی، پتانسیل استفاده از فناوری خانه های شناور در منطقه بولونگان شامل 3 مدل ساخت خانه است: خانه های شناور روی پایه بامبو، خانه های شناور روی بشکه های پلاستیکی و خانه های شناور با استفاده از EPS (پلی استایرن منبسط شده). تنها نقطه ضعف و محدودیت این مطالعه این است که فقط در منطقه بولونگان مورد بررسی قرار گرفته اند. معماری شناور بایستی در دیگر مناطق مستعد سیل نیز مطالعه و اجرا شود.