پلاستیک چگونه چهره جنگ را تغییر داد
سه دلیل اصلی که پلاستیک چهره جنگ را تغییر داد
مبارزات نظامی ده‌ها سال است که خواستار ماشین آلات سنگین است. برخی از قدیمی ترین ابزارهای مورد استفاده ارتش از قدیم الایام از فلز ساخته شده‌اند. گذشته از دستیابی به اساسی ترین جنبه مبارزات سنگین، فلز دارای طول عمر بالا و دوام است به طوری که در هر شرایط به خوبی مقاومت می‌کند. در قرن نوزدهم، با آغاز استفاده از پلاستیک در جنگ‌های نظامی، طراحی و ساخت تجهیزات جدید شروع به آشکار شدن کرد.
پس از جنگ جهانی دوم، چهره‌ای کاملا متفاوتی از پلاستیک کشف شد که مرحله جدیدی از جنگ را شکل داد. سازندگان تجهیزات دفاعی در گام‌های بعدی برای تبدیل ادوات نیروهای مسلح از فلز به پلاستیک باهدف کاهش وزن آنها تحت فشار بودند. آمارها نشان داد که پلاستیک 50 درصد از وزن کلی تجهیزات را کاهش داده و به سربازان این امکان را می‌دهد تا در میدان نبرد چابک و ایمن بمانند.
ارتش اتریش اولین ارتشی بود که تپانچه والتر را با اسلحه گلاک تعویض کرد. در حرکتی جسورانه، گلاک تصمیم گرفت از پلاستیک برای بخش زیادی از قطعات اسلحه به منظور کاهش هزینه‌های تولید استفاده کند. نمونه اولیه را با نام گلاک 17 به بازار عرضه کرد درحالی که تنها فلزاتی که در دسترس داشت، چند عدد بشکه بودند. گلاک 17 را برای آزمایش به ارتش فرستاد. پس از ماه‌ها آزمایش، ارتش گلاک را تایید و دستور تولید انبوه آن را نیز صادر کرد.
اگرچه مردم شروع به پذیرش اسلحه‌های قاب پلاستیک کردند اما این ایده با انتقاداتی روبرو شد. گفته می‌شد که این اسلحه‌ها در برابر ردیاب‌های فلزی امنیتی در فرودگاه قابل رؤیت نیستند اما بخش اعظم این اختلاف نظرها بی اساس بود. با نگرانی درمورد دوام آنها، هنوز هم دلیل کافی برای پذیرش پلاستیک در ارتش وجود دارد.
1. استتار پیشرفته: به همان اندازه که سرعت در جنگ جهانی اول بسیار مهم بود، قابل رؤیت نبودن اسلحه نیز بسیار مهم بود. با استفاده از پلاستیک در ساخت سلاح، سربازان موفقیت بیشتری در عملیات دارند اما تجهیزات فلزی سنتی ردپایی از سیگنال‌های اکوالکترومغناطیسی و سیگنال‌های مادون قرمز برجای می‌گذارند که استتار تجهیزات را دشوار می‌سازد. برای مقابله با این تهدید همیشگی، از طیف گسترده‌ای از رزین‌های عایق برای بهبود استراتژی استتار استفاده شده است ازجمله گنبدهای ساخته شده از کامپوزیت‌های ماتریس پلیمری برای سیگنال موقعیت هواپیماها و کشتی‌های نظامی. هلیکوپترهای نظامی همچنین دارای تیغه‌های فوم مجهز به الیاف کربن هستند که تشخیص بصری و رادار را خنثی می‌کنند.
2. حفظ جان نیروهای نظامی: فناوری به کار رفته در تجهیزات نظامی بدون سرنشین به تجهیزات نظامی کمک می‌کند تا عملا برای رادار دشمن قابل رؤیت نباشند. جدا از عدم نیاز به ابزار و نیروهای ماهر برای انجام کار، فرایند تولید پلاستیک ازطریق قالب گیری تزریقی پلاستیک هزینه‌های تولید را به حداقل می‌رساند. اگرچه بودجه نظامی یکی از زمینه‌های اصلی است که هر دولت بایستی در اولویت قرار دهد اما در شرایط بحرانی اغلب به تامین مالی بیشتری نیاز است. با ظهور فناوری اینترنت اشیاء، برخی از مشکلات سربازان در میدان نبرد حل شد. خوشبختانه، ساخت تجهیزات نظامی با قالب گیری تزریقی موجب صرفه جویی در وقت، هزینه تولید و حتی حمل و نقل خواهد شد.
قطعات کوچک و بزرگ تولید شده در قالب دقیق می‌تواند متناسب با مشخصات نظامی بوده و بسیار سریع تولید شود. درعین حال، این جنبه از تولید به سازندگان کمک می‌کند تا یکنواختی و قابلیت اطمینان میدانی را نیز بهتر بررسی کنند.
3. تجهیزات تاکتیکی: تجهیزات تاکتیکی پلاستیکی در ارتش به ویژه به دلیل دوام، وزن سبک و ضد آب بودن کاربرد گسترده‌ای در ارتش دارند. اگرچه کولار مدتهاست که ماده ایده آل برای کاربرد نظامی بوده است اما پلاستیک‌ها نیز این عرصه را متحول خواهند کرد. به عنوان مثال، در ساخت سپر محافظ از ترکیبی از سیلیس و پلاستیک استفاده می‌شود که درمقابل ضربه انعطاف پذیر است اما بلافاصله پس از ضربه سفت و سخت می‌شود. درعین حال، انواع مختلفی از محصولات توسعه یافته در صنعت نظامی درحال گسترش هستند که پس از جنگ جهانی دوم نیاز به گسترش و توسعه آنها محسوس بود. علاوه بر تمیزی آسان، تجهیزات پلاستیکی سرعت عمل نیروها را افزایش می‌دهند.
پیشینه پلاستیک و ورود آن به جنگ
پلاستیک‌ها در دهه‌های قبل از جنگ جهانی دوم توسعه یافته بودند اما در دوران جنگ، استفاده از آنها به شدت افزایش یافت. اولین پلاستیک مصنوعی در سال 1862 توسط الکساندر پارکز کشف شد اما تا اوایل قرن بیستم، پلاستیک‌ها به طور گسترده در صنایع مختلف مورد استفاده قرار نگرفته بودند. با آغاز جنگ، نیاز به مواد سبک، مقاوم و ارزان باعث شد که پلاستیک جایگزین فلزات و سایر مواد سنتی شوند.
کاربردهای پلاستیک در جنگ جهانی دوم
1. تجهیزات نظامی: پلاستیک‌ها در ساخت قطعات هواپیما، تانک‌ها و وسایل نقلیه نظامی به کار رفتند. این مواد سبک تر از فلزات بودند و به کاهش وزن تجهیزات کمک می‌کردند.
2. لباس و تجهیزات سربازان: پلاستیک‌ها در تولید لباس‌های ضد آب، چکمه‌ها و سایر تجهیزات نظامی استفاده شدند که مقاومت بیشتری در شرایط سخت جنگی فراهم می‌کردند.
3. بسته بندی و نگهداری مواد غذایی: ارتش‌ها نیاز به بسته بندی مقاوم به منظور نگهداری مواد غذایی داشتند. پلاستیک جایگزین شیشه و فلز شد و همچنین امکان حمل و نقل آسان تر را نیز فراهم کرد.
4. ارتباطات و الکترونیک: پلاستیک‌ها در ساخت عایق‌های الکتریکی برای کابل‌ها و تجهیزات ارتباطی استفاده شدند که موجب افزایش دوام و کارایی آنها شدند.
آینده تکنولوژیکی پلاستیک در صنایع نظامی
پیشرفت فناوری پلاستیک در صنایع نظامی به سرعت درحال تحول است و پیش بینی می‌شود که در آینده این مواد نقش بسیار مهم تری در تجهیزات و استراتژی‌های دفاعی ایفا کنند. به برخی از مهم ترین روندهای آینده در این راستا می‌توان به این موارد اشاره کرد:
1. استتار پیشرفتته و کاهش ردپای الکترومغناطیسی
یکی از کاربردهای نوین پلاستیک در صنایع نظامی، استتار پیشرفته است. ماشین آلات فلزی سنتی ردپای الکترومعناطیسی زیادی از خود به جای می‌گذارند که موجب شناسایی آنها توسط رادارها و حسگرهای حرارتی می‌شود. اما با استفاده از رزین‌های نارسانا و عایق‌های پلیمری، تجهیزات نظامی می‌توانند قابلیت‌های استتار بهتری داشته باشند و همچنین کمتر درمعرض شناسایی قرار بگیرند.
2. زره‌های تقویت شده و مقاوم در برابر ضربه
پلاستیک‌های کامپوزیتی چندلایه مانند ترکیب فولاد، رزین و فایبرگلاس درساخت زره‌های مقاوم برای خودروهای نظامی استفاده می‌شوند. این مواد علاوه بر کاهش وزن، مقاومت بالایی در برابر ضربات و انفجارها دارند. همچنین استفاده از کولار و لاستیک‌های پیشرفته در ساخت زره‌های نظامی باعث افزایش ایمنی و کاهش آسیب پذیری نیروهای نظامی خواهد شد.
3. تجهیزات میدانی هوشمند و زره‌های انعطاف پذیر
پلاستیک‌های جدید درحال تغییر نحوه طراحی تجهیزات نظامی هستند. به عنوان مثال، ترکیبی از نانوذرات سیلیس و پلی اتیلن گلیکول (PEG) در دست آزمایش است که آیا می‌توان از آن زره هوشمند تولید کرد. این زره‌ها در حالت عادی انعطاف پذیر هستند اما هنگام ضربه سخت شده و از نیروها محافظت می‌کنند.
4. لباس‌های مجهز به فناوری ارتباطی و نمایشگرهای پیشرفته
در آینده، لباس‌های نظامی مجهز به اتصال بی سیم و نمایشگرهای پیشرفته خواهند شد. این فناوری به سربازان این امکان را می‌دهد که اطلاعات را مستقیم ازطریق نمایشگرهای روی کلاه ایمنی دریافت کرده و با پهپادها یا ماهواره‌های نظارتی ارتباط برقرار کنند.
5. تشخیص موقغیت مکانی و ارتباطات پیشرفته
فناوری اینترنت اشیاء (IoT) و هوش مصنوعی (AI) درحال ورود به صنایع نظامی و دفاعی هستند. این فناوری‌ها به نیروهای نظامی کمک می‌کنند تا داده‌های مربوط به دما، گازهای خطرناک و سایر سیگنال‌های محیطی را جمع آوری کرده و ازطریق حسگرهای پوشیدنی مانند لباس یا کلاه به سیستم‌ها منتقل کنند. این قابلیت‌ها همچنین موجب افزایش ایمنی و کارایی نیروهای نظامی در میدان نبرد خواهد شد.