پایداری زیست محیطی ظروف غذا

بهبود پایداری زیست محیطی ظروف غذای قابل استفاده مجدد

سبک زندگی مدرن استفاده از ظروف غذا را رواج داده است که به عنوان ظروف ذخیره غذا یا Tupperware نیز شناخته می شود. با این حال، اثرات زیست محیطی آنها درحال حاضر ناشناخته است. برای پر کردن این شکاف علمی، این مقاله اولین ارزیابی جامع از پایداری زیست ‌محیطی چرخه زندگی مواد غذایی پلاستیکی و شیشه‌ای قابل استفاده مجدد را ارائه و گزینه‌های مختلف جهت بهبود آن پیشنهاد می کند. این مقاله همچنین با اتخاذ رویکردی از گهواره تا گور، دوازده تاثیر زیست محیطی، ازجمله پتانسیل گرمایش جهانی (GWP)، اسیدی شدن، اتروفیکاسیون، سمیّت های زیست محیطی و انسانی را درنظر می گیرد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که، برای مثال کل GWP استفاده از هر دو نوع ذخیره مواد غذایی در اتحادیه اروپا (EU) برابر با 653 کیلوتن CO₂ در سال؛ معادل انتشار سالانه گازهای گلخانه‌ای برمودا است. مرحله استفاده از مواد غذایی عامل اصلی تاثیرات (کمتر از 40 درصد) شستشوی ظروف است. نگهداری موادغذایی در ظروف شیشه ای 12 تا 64 درصد تاثیر بیشتری نسبت به ظروف پلاستیکی دارد و باید تا 3.5 برابر طول عمر بیشتری داشته باشند تا با ردپای محیطی ظروف پلاستیکی مطابقت داشته باشند. برای سال 2020 سه سناریو بهبود در سطح اتحادیه اروپا درنظر گرفته شده است: ترکیب برق کم کربن؛ اجرای مقررات طراحی زیست محیطی اتحادیه اروپا برای ماشین های ظرفشویی و استفاده از تکنیک های شستشوی دستی با منابع کارآمدتر. نتایج حاصل از این طرح نشان می‌دهد که اجرای هر سه گزینه بهبود اثرات را بین 12 تا 47 درصد کاهش می‌دهد. گزینه ای با بیشترین پتانسیل باهدف کاهش اثرات (12 تا 27 درصد)، شستشوی دستی بهبود یافته برای کاهش میزان آب، انرژی و مواد شوینده است. بنابراین، سیاست گذاران و تولیدکنندگان باید استراتژی هایی برای افزایش آگاهی مصرف کنندگان در اتخاذ این تکنیک ها باهدف کاهش اثرات زیست محیطی مرتبط با ظروف ذخیره مواد غذایی قابل استفاده مجدد که توسط میلیون ها نفر در سراسر جهان استفاده می شود، طراحی کنند.

ظروف ذخیره مواد غذایی قابل استفاده مجدد که به عنوان ظروف غذا، جعبه ناهار یا Tupperware شناخته می شود، در سراسر جهان استفاده می شود و محبوبیت آنها روبه افزایش است. علت آن افزایش مصرف مواد غذایی خارج از خانه و درنتیجه تغییر عادات کاری و تفریحی است. ذخیره مواد غذایی قابل استفاده مجدد به منظور نگهداری موقت، حفظ کیفیت و ایمنی غذا ازطریق حفاظت مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی به روشی عملی و مقرون به صرفه انجام می شود. تاپرویر که یکی از تولیدکنندگان اصلی ظروف نگهداری مواد غذایی است، در سال 2013 فروش خالص 2.35 میلیارد دلار و نیروی کار فروش فعال بیش از 530000 نفر را گزارش کرد. در اتحادیه اروپا 42 درصد از وعده‌های غذایی مصرف شده توسط کارمندان در محل کار از خانه آورده می شود. باتوجه به اینکه 144.4 میلیون نفر کارمند تمام وقت در اتحادیه اروپا کار می کنند، تعداد ذخیره‌های غذایی سالانه در اتحادیه اروپا می‌تواند بسیار قابل توجه باشد. بنابراین، اثرات زیست محیطی مربوط به تولید، استفاده و دفع این محصولات نیز می تواند بالا باشد. با این حال، تاکنون تحقیقات اندکی درمورد پایداری زیست‌محیطی چرخه زندگی ذخیره‌کنندگان مواد غذایی قابل استفاده مجدد صورت گرفته است. تنها دو مطالعه در راستای ارزیابی چرخه زندگی یافت شده است که هر دو ازنظر دامنه اطلاعات محدود هستند. یکی از آنها سه محدوده محیطی (انتشار گازهای گلخانه‌ای، مصرف انرژی و تولید زباله) مرتبط با ظروف پلی پروپیلن (PP) قابل استفاده مجدد را بررسی می کند. این ظروف با ظروف ساخته شده از باگاس قابل کمپوست مورد استفاده در غذاخوری اصلی دانشگاه برکلی مقایسه شدند. این مطالعه نشان داد که ظروف پلی پروپیلن قابل استفاده مجدد به 15 بار استفاده برای برابری با تعداد معادل ظروف قابل کمپوست نیاز دارند.

در مطالعه دوم، به بررسی پتانسیل گرمایش جهانی چهار ظرف غذای مورد استفاده در صنعت مهمانداری در ایتالیا پرداخته شد. محققان به این نتیجه رسیدند که استفاده از ظروف پلی پروپیلن قابل استفاده مجدد تاثیر کمتری نسبت به جایگزین های غیرقابل استفاده مجدد ساخته شده از مقوا، پلاستیک و چوب دارند. سایر مطالعات LCA ظروف غذا بر روی گزینه های مختلف غیرقابل استفاده مجدد متمرکز هستند. به عنوان مثال، کو و همکارانش جعبه های غذا ساخته شده از کاغذ، پلی پروپیلن و پلی استایرن (PS) مورد استفاده برای غذای بگیر-و-ببر در تایوان را بررسی کردند. آنها بارهای زیست محیطی و هزینه های کنترل آلودگی مربوط به تولید جعبه ها را نیز برآورد کردند. جعبه پلی پروپیلن و کاغذی به ترتیب بالاترین هزینه را برای کنترل آلودگی هوا، زباله و آلودگی آب داشتند. در مطالعه دیگری عملکرد محیطی سه جعبه ترموفرم غیرقابل استفاده مجدد ساخته شده از پلی استایرن و پلی لاکتیک اسید (PLA) تولید شده از نشاسته ذرت و کاساوا بررسی شد. این مطالعه جامع سه پیامد را درنظر گرفت: گرم شدن کره زمین، اسیدی شدن و تشکیل اکسیدان های فتوشیمیایی. با این حال نتایج نشان داد که اثرات ظروف PLA بیشتر از ظروف پلی استایرن بود؛ به ویژه برای گرمایش جهانی، به دلیل تغییر غیرمستقیم کاربری زمین مربوط به کشت ذرت و کاساوا.

مادیوال و همکارانش همچنین ترموفرم های PLA و پلی استایرن (مورد استفاده برای بسته بندی توت فرنگی) را بررسی کرده و آنها را با بسته بندی پلی اتیلن ترفتالات (PET) مقایسه کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که پلی استایرن بیشترین تاثیر را داشته است. ذخیره مواد غذایی در ظروف پلاستیکی به دلیل هزینه کم، وزن سبک و مزایای عملکردی ازجمله قابلیت مایکروویو، خواص نوری و اندازه و اشکال مختلف، بیشترین سهم را بازار دارند. با این حال، برخی از سازمان‌ها پیشنهاد کرده‌اند که این نوع ذخیره سازی مواد غذایی می‌تواند اثرات منفی بر سلامتی داشته باشد زیرا ممکن است مواد شیمیایی سمی مانند بیسفنول‌های A، S و F به داخل غذا نفوذ کنند. ازسوی دیگر، مطالعات علمی ادعا می‌کنند که این نگرانی‌ها بی‌اساس هستند. درنتیجه، ذخیره مواد غذایی در ظروف شیشه ای به عنوان جایگزینی برای ظروف پلاستیکی، به ویژه برای افرادی که نگران سلامتی هستند، پیشنهاد شد. آنها علاوه بر اینکه ازنظر شیمیایی بی اثر هستند، در برابر لکه شدن مقاوم بوده و بازیافت آنها آسان است. بنابراین، این مقاله بر ذخیره مواد غذایی در ظروف پلاستیک و شیشه قابل استفاده مجدد به منظور ارزیابی پایداری زیست محیطی چرخه LCA آنها و شناسایی فرصت هایی برای بهبود این چرخه متمرکز است. از آنجایی که تمرکز بر ظروف ذخیره مواد غذایی قابل استفاده مجدد است، استفاده از آنها می تواند سهم قابل توجهی در کاهش اثرات زیست محیطی در سطح اتحادیه اروپا داشته باشد زیرا آنها باید پس از هر بار استفاده، به صورت دستی یا در ماشین ظرفشویی تمیز شوند و به آب، انرژی و مواد شوینده نیاز دارند. این امر بیشتر از این جهت مهم است که شستشوی ظروف به طور قابل توجهی به کاهش گرمایش جهانی، سمیّت انسان و کاهش سوخت فسیلی کمک می کند.

نتیجه گیری

این مطالعه اولین ارزیابی جامع از تاثیرات چرخه ذخیره سازی مواد غذایی در ظروف پلاستیکی و شیشه ای و پیامدهای استفاده از آنها در سطح اتحادیه اروپا است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که اثرات ظرف شیشه‌ای 12 تا 64 درصد بیشتر از ظروف پلاستیکی است و باید 1.3 تا 3.5 برابر طول عمر بیشتری داشته باشد تا با ردپای محیطی ظروف پلاستیکی برابری کنند. استفاده از این ظروف به دلیل استفاده از الکتریسیته در ماشین لباسشویی و گاز طبیعی برای گرم شدن آب در ماشین لباسشویی سهم بالایی (بیشتر از 40 درصد) در تمام اثرات زیست محیطی در هردو نوع ظرف دارد. بنابراین، مصرف کنندگان می توانند به کاهش پیامدهای ظروف نگهداری مواد غذایی با استفاده از شست و شوی مناسب یا بهبود عملکرد ماشین لباسشویی کمک کنند.